هیدرولیک

هیدرولیک
هیدرولیک از نزدیک به پانصد سال پیش مورد استفاده بشر بوده است. اصول اساسی آن را پاسکال (دانشمند فرانسوی) در سال 1650 بیان نمود. (فشار سیال در حال سکون در همه ی جهات یکسان انتقال می یابد.)

بعد از کشف روغن حاصل از نفت، این محصول جایگزین آب به عنوان واسطه ی انتقال انرژی گردید، سپس به مرور زمان با پیشرفت تکنولوژی مشکلات آب بندی سیستم ها حل شد و به این ترتیب توجیه و مقبولیت سیستم های هیدرولیک روز به روز افزایش یافت. در طی جنگ جهانی اول از هیدرولیک در سطح وسیعی استفاده شد. از اواسط قرن بیستم مقبولیت و بهره برداری از آن به حدی رسید که هم اکنون هر فردی می تواند در نزدیکی خود کاربردی از آن را بیابد.

هیدرولیک فن آوری تولید، کنترل و انتقال قدرت توسط سیال تحت فشار است. در اصل آنچه در سیستم های هیدرولیک رخ می دهد تبدیل انرژی مکانیکی به انرژی هیدرولیکی به کمک موتورهای الکتریکی و احتراق در منابع قدرت است. اجزاء مکانیکی پمپ با ایجاد خلاء نسبی، فشار اتمسفریک ایجاد می کنند که این فشار منجر به حرکت سیال به طرف محل ورودی پمپ می شود تا پمپ سیال را به سایر بخش های سیستم هیدرولیک حرکت دهد؛ در نهایت قدرت هیدرولیکی که به وسیله پمپ ایجاد شده توسط عملگرها که شامل سیلندر یا موتور هیدرولیکی است به توان مکانیکی مورد نیاز در خروجی تبدیل می کند.